De apotheker en de robot

Apotheek in Gouda, 1970 (Wikicommons)

Achter het huis waar ik opgroeide stond een apotheek. Elke dag kon je daar de apotheker en zijn assistenten medicijnen zien bereiden. Kant en klare medicijnen stonden in grote kasten met laden klaar. De apotheek waar ik nu kom is sinds een jaar aan het verbouwen. Het begon met een nieuwe nummertjes automaat. Op grote platte schermen zie je wie er aan de beurt is, bij welke balie je moet zijn en hoe lang de gemiddelde wachttijd is. Plus reclame natuurlijk. De laatste keer dat ik er was waren de planken waarop ooit allerlei producten stonden vervangen door lichtbakken met reclame. Tenminste, dat dacht ik. Totdat een apothekersassistente de 'lichtbak' aanraakte.
De 'lichtbak' bleek een interactief touchscreen waarop een fraaie virtuele kast met glazen planken zichtbaar werd. Op elke plank stonden producten netjes gerangschikt. Op een afstandje kon je niet zien dat er geen echte kast stond. De assistente scrolde door de virtuele planken en tikte het benodigde product aan dat even later uit een luikje in de achterwand viel. De robot had zijn werk gedaan. Niet langer staan er grote kasten met laden maar een volledig geautomatiseerd magazijn waarin een robot de bestellingen ophaalt.

Op weg naar huis bedacht ik dat dit een prima voorbeeld was van wat Punya Mishra bedoelde tijdens zijn presentatie over 21e eeuws leren. Het ging over 21th century skills en hij betoogde dat deze vaardigheden niet zozeer nieuw zijn als wel dat de technologie er op dit moment voor zorgt dat hetzelfde werk nu op een andere manier gedaan wordt. Zo zal de apothekersassistente nu moeten leren omgaan met de automatisering in de apotheek. Samenwerken, een vaak genoemd voorbeeld van 21th century skills, blijft nog steeds samenwerken al lopen veel contacten tegenwoordig via sociale media of internet fora. Punya sprak daarom ook liever over 21th century learning dan over 21th century skills.

Foto Ruud Koortens

Robots waren er overigens ook op Forest Ridge in Bellevue. De leerlingen hebben er twee robots ter beschikking die ze kunnen programmeren. Programmeren vormt een vast onderdeel van het curriculum. De reden daarvoor was niet zozeer de techniek van het programmeren zelf als wel het aanleren van logisch denken en probleemoplossen. En daarmee heb je weer een aantal 21e eeuwse vaardigheden te pakken.

In de ons omringende landen krijgt programmeren veel meer aandacht en is soms zelfs al opgenomen in het verplichte curriculum voor de scholen. In de VS maakt de IT industrie zich hard voor het vak programmeren.

Op het Tiener College wordt op kleine schaal wat aan programmeren gedaan en op het Gilde draait Jurri de Jonge een project met de Raspberry Pi. Een mini-computer waarmee de leerlingen ook kleine programmaatjes maken bij electrotechniek.